10 تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.
11 زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.
12 من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.
13 ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.
14 مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.
15 به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.
16 به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.
17 من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.
18 دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.
19 ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.
20 در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،
21 تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.
22 خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.
23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.
24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.
25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.
