2 Зь Сіёна, які ёсьць карона красы, зьяўляецца Бог,
3 ідзе Бог наш - і не маўчыць: перад ім вагонь пажыральны, а вакол Яго моцная бура.
4 Ён заклікае нябёсы згары, і зямлю - народ Свой судзіць:
5 «зьбярэце Мне пабожных Маіх, што пры ахвяры склалі са мной запавет».
6 І абвесьцяць нябёсы праўду Ягоную; бо судзьдзя гэты - Бог.
7 Слухай, народзе Мой, буду Я прамаўляць, Ізраіле! буду Я сьведчыць супроць цябе: Я - Бог, твой Бог.
8 Не за ахвяры твае Я дакарацьму цябе; цэласпаленьні твае заўжды прада Мною,
9 не вазьму цяляці з дома твайго, ні казлоў з кашараў тваіх;
10 бо Мае ўсе зьвяры ў лесе, і быдла на тысячы гор,
