3 і простыя, і знакамітыя, багаты, гэтак сама і бедны;
4 вусны мае вымавяць мудрасьць, а развагі сэрца майго - веданьне.
5 Нахілю вуха маё да прыпавесьці; адкрыю загадку маю на арфе:
6 «чаго мне баяцца ў дні бедства, калі абчэпіць мяне злосьць шляхоў маіх беззаконных»,
7 якія надзею кладуць на багацьце і сваімі дастаткамі хваляцца?
8 Чалавек ня выкупіць брата свайго ніяк і за яго ня дасьць выкупу Богу;
9 бо выкуп за душы іхнія дарагі, і ня будзе таго вавек,
10 каб застаўся хто жыць назаўсёды і ня ўбачыў магілы.
11 Кожны бачыць, што і мудрыя паміраюць, як і невукі і бязглуздыя гінуць, пакідаюць маёмасьць сваю іншым.
12 У думках у іх, што хаты іхнія вечныя, і што харомы іхнія з роду да роду, і землі свае яны называюць сваімі імёнамі.
13 Ды не застанецца ў пашане чалавек, падобна жывёле, якая гіне.
14 Такая дарога іхняя ёсьць іхняя неразумнасьць, хоць за імі ідуць тыя, што думку іхнюю ўхваляюць.
