4 Скажы мудрасьці: «ты сястра мая!» і розум назаві родным тваім,
5 каб яны ахоўвалі цябе ад жонкі другога, ад чужой, што гладка гаворыць словы свае.
6 Вось, аднойчы глядзеў я ў акно майго дома, праз рашотку маю,
7 і ўбачыў сярод нявопытных, угледзеў сярод маладых людзей неразумнага юнака,
8 які пераходзіў плошчу паблізу вугла яе і ішоў па дарозе да дома яе,
9 у сутоньні, а позьняй гадзіне, у начной цемры і ў змроку.
10 І вось - насустрач яму жанчына ў строях распусьніцы, з хітрым сэрцам,
11 узбуджаная і неапанаваная; ногі яе ня ступаюць у доме яе;
12 то на вуліцы, то на плошчах і на кожным вугле яна ладзіць ловы.
13 Яна схапіла яго, цалавала яго і бяз сораму ў твары сказала яму:
14 «Мірная ахвяра ў мяне: сёньня я выканала абяцаньні мае;
15 таму і выйшла насустрач табе, каб знайсьці цябе, і - знайшла цябе.
16 Кілімамі ўслала я пасьцель маю, палатном каляровым Егіпецкім;
