16 Кілімамі ўслала я пасьцель маю, палатном каляровым Егіпецкім;
17 спальню маю ўпахошчыла сьмірнаю, альясам і карынкаю.
18 Зайдзі, будзем упівацца пяшчотамі да раніцы, каханьнем нацешымся;
19 бо мужа дома няма; ён выправіўся ў далёкую дарогу;
20 кашалёк срэбра ўзяў з сабою; дамоў вернецца да дня поўні месяца».
21 Мноствам ласкавых слоў яна яго звабіла, мяккасьцю вуснаў сваіх авалодала ім.
22 Ён адразу пайшоў за ёю, як вол ідзе ў разьніцу, як алень на стралу,
23 пакуль страла не праніжа вантробы ягонай; як птушка кідаецца ў сіло, і ня ведае, што яно - пагібель яе.
24 Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і зразумейце словы вуснаў маіх.
25 Хай ня збочвае сэрца тваё на шляхі яе, ня блукай сьцежкамі яе;
26 бо многіх яна параніла, і шмат дужых забіла яна:
