2 каб датрымацца добрае рады і каб вусны твае хвалілі спазнанае.
3 Бо мёд цячэ з вуснаў чужое жонкі, і мякчэйшая за алей гаворка ў яе;
4 але весьнік яе горкі, нібы палын, востры, як меч двусечны,
5 ногі яе сыходзяць да сьмерці, ступакі яе дастаюць да апраметнай.
6 Каб ты не спасьцігнуў сьцежкі жыцьця яе, дарогі яе нясталыя, і ты ня зьведаеш іх.
7 Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і не адступайцеся ад словаў вуснаў маіх.
8 Далей ад яе ідзі па дарозе тваёй і не падыходзь пад дзьверы дома яе,
9 каб здароўя твайго не аддаў іншым і гадоў тваіх бязьлітасьніку;
10 каб не насычаліся сілаю тваёю чужынцы і праца твая ня ішла ў чужы дом.
11 І ты ўрэшце будзеш стагнаць, калі плоць твая і цела зьнямогуцца,
12 і скажаш: «навошта я ненавідзеў навуку, і сэрца маё асьцярогамі пагарджала,
