1 Сыне мой! слухай мудрасьці маёй і нахілі вуха тваё да навукі маёй,
2 каб датрымацца добрае рады і каб вусны твае хвалілі спазнанае.
3 Бо мёд цячэ з вуснаў чужое жонкі, і мякчэйшая за алей гаворка ў яе;
4 але весьнік яе горкі, нібы палын, востры, як меч двусечны,
5 ногі яе сыходзяць да сьмерці, ступакі яе дастаюць да апраметнай.
6 Каб ты не спасьцігнуў сьцежкі жыцьця яе, дарогі яе нясталыя, і ты ня зьведаеш іх.
