14 Калі цар судзіць бедных па праўдзе, дык трон ягоны назаўсёды ўцьвердзіцца.
15 Дубец і засьцярога даюць мудрасьць; а занядбаны хлопчык робіць сорам сваёй маці.
16 Пры памнажэньні бязбожных множыцца беззаконьне; а праведнікі ўбачаць падзеньне іхняе.
17 Карай сына твайго, і ён дасьць табе спакой, і прынясе радасьць душы тваёй.
18 Няма адкрыцьця згары чалавеку разбэшчанаму, а хто жыве паводле закону - той шчасны.
19 Словамі не навучыш раба; бо, хоць ён і разумее іх, але ня слухаецца.
20 Ці бачыў ты чалавека неабачлівага ў словах сваіх? на неразумнага болей надзеі, чым на яго.
21 Калі змалку выхоўваць раба ў дастатку, дык і пазьней ён захоча быць сынам.
22 Чалавек гнеўлівы заводзіць свару, а запальчывы шмат грэшыць.
23 Ганарыстасьць чалавека прыніжае яго, а сьціплы духам здабывае гонар.
24 Хто дзеліцца са злодзеем, той ненавідзіць душу сваю; ён чуе праклён, але не абвяшчае пра тое.
