14 Хто ўголас хваліць сябра свайго з самай раніцы, таго палічаць за ліхаслоўца.
15 Бясконцы капеж у дажджлівы дзень і сварлівая жонка - роўныя;
16 хто хоча схаваць яе, той хоча ўтрымаць вецер і схапіць алей у руку сваю.
17 Жалеза жалеза вострыць, і чалавек навастрае позірк сябра свайго.
18 Хто даглядае смакоўніцу, той будзе есьці плады зь яе; і хто верна служыць гаспадару свайму, той будзе ў пашане.
19 Як у вадзе твар - да твару, так сэрца чалавека - да чалавека.
20 Апраметная і Авадон - ненасытныя; ненасытныя і вочы чалавечыя.
21 Што плавільня - срэбру, горан - золату, тое чалавеку вусны, якія хваляць яго.
22 Таўчы неразумнага ў ступе таўкачом разам зь зернем, не адлушчыцца ад яго глупства ягонае.
23 Добра сачы за быдлам тваім, май клопат за статкі;
24 бо багацьце не навекі, ды і ўлада іхняя хіба з роду ў род?
25 Рунее трава, і зьяўляецца зеляніна, і зьбіраюць горныя травы.
26 Авечкі - на вопратку табе, і казлы - на закуп поля.
27 І годзе казінага малака на ежу табе, на ежу хатнім тваім і на спажытак служанкам тваім.
