14 Дзьверы паварочваюцца на завесах сваіх, а гультай на ложку сваім.
15 Гультай апускае руку сваю да міскі, ды яму цяжка падняць яе да рота свайго.
16 Гультай у вачах сваіх мудрэйшы за семярых, што адказваюць разумна.
17 Хапае сабаку за вушы той, хто, праходзячы міма, лезе ў чужую спрэчку.
18 Як той, хто прыкідваецца вар'ятам, кідае агонь, стрэлы і сьмерць,
19 так - чалавек, які падступна шкодзіць сябру свайму і потым кажа: «я толькі пажартаваў».
20 Дзе няма болей дроў, агонь патухае; і дзе няма нагаворшчыка, разлад аціхае.
21 Вугаль - на жар, дровы - на распал свары.
22 Словы нагаворшчыка - як прысмакі, і яны ўваходзяць у нутро жывата.
23 Як нячыстым срэбрам абкладзены гліняны посуд, так і палымяныя вусны і сэрца ліхое.
24 Вуснамі сваімі прыкідваецца вораг, а ў сэрцы сваім намышляе ліхое.
25 Калі ён гаворыць і пяшчотным голасам, ня вер яму; бо сем мярзотаў у сэрцы ў яго.
