8 Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй:
9 бо гэта - прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю.
10 Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся.
11 Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага,
12 жывых праглынем іх, як апраметная, і - цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць;
13 набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю;
14 далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»:
15 Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,
16 бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.
17 На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;
18 а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае.
19 Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.
20 Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас,
21 на шумных сходах прапаведуе, каля гарадское брамы прамаўляе слова сваё:
