14 Пачатак свары - як прарыў вады; пакінь свару раней, чым разгарыцца яна.
15 Хто апраўдвае бязбожніка і вінаваціць праведнага - абодва агідныя Госпаду.
16 Навошта скарб у руках у неразумнага? Каб набыць мудрасьць, у яго няма розуму.
17 Сябар любіць ва ўсякі час і, як брат, явіцца ў няшчасьці.
18 Чалавек малога розуму дае руку і паручаецца за блізкага свайго.
19 Хто любіць свары, любіць грэх; і хто высока ўзносіць вароты свае, той шукае падзеньня.
20 Падступнае сэрца ня знойдзе дабра, і падступны язык упадае ў бяду.
21 Калі нарадзіў хто немысьля - сабе на гора, і бацька немысьля не парадуецца.
22 Вясёлае сэрца ацаляе, а пануры дух сушыць косьці.
