12 Лепей сустрэць чалавеку мядзьведзіху зьбязьдзетненую, чым неразумнага ў дрымоце ягонай.
13 Хто за дабро плаціць злом, ад дома таго не адыдзецца зло.
14 Пачатак свары - як прарыў вады; пакінь свару раней, чым разгарыцца яна.
15 Хто апраўдвае бязбожніка і вінаваціць праведнага - абодва агідныя Госпаду.
16 Навошта скарб у руках у неразумнага? Каб набыць мудрасьць, у яго няма розуму.
17 Сябар любіць ва ўсякі час і, як брат, явіцца ў няшчасьці.
18 Чалавек малога розуму дае руку і паручаецца за блізкага свайго.
19 Хто любіць свары, любіць грэх; і хто высока ўзносіць вароты свае, той шукае падзеньня.
20 Падступнае сэрца ня знойдзе дабра, і падступны язык упадае ў бяду.
21 Калі нарадзіў хто немысьля - сабе на гора, і бацька немысьля не парадуецца.
22 Вясёлае сэрца ацаляе, а пануры дух сушыць косьці.
23 Бязбожны вымае гасьцінец з-за пазухі, каб скрывіць шляхі правасудзьдзя.
24 Мудрасьць - перад абліччам у разумнага, а вочы неразумнага - на канцы зямлі.
25 Неразумны сын - прыкрасьць бацьку свайму і крыўда маці сваёй.
26 Нядобра і вінаваціць невінаватага, і біць вяльможу за праўду.
27 Разумны і ўстрымлівы ў словах сваіх, і разумны мае халодную кроў.
28 І неразумны, калі маўчыць, можа здацца мудрым, і разважлівым, калі замыкае вусны свае.
