5 Верны сьведка ня хлусіць, а ілжу пашырае сьведка ілжывы.
6 Распусны шукае мудрасьці і не знаходзіць; а разумны лёгка набывае веды.
7 Адыдзі ад чалавека пустога, у якога ты ня бачыш разумных вуснаў.
8 Мудрасьць разумнага - што ён зважае на дарогу сваю, а дурасьць немысьляў - толькі ашука.
9 Неразумныя сьмяюцца з грэху, а сярод праведных - Божая мілата.
10 Сэрца ведае горыч сваю, і чужынец ня дзеліць радасьці ягонай.
11 Дом беззаконных зруйнуецца, а жытлішча праведных расьцьвіце.
12 Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі; але канец іх - шлях сьмерці.
13 І ад сьмеху часам баліць сэрца, і канцом радасьці бывае смутак.
14 Чалавек з разбэшчаным сэрцам насыціцца ад дарог сваіх, і добры - ад сваіх.
15 Немысель верыць кожнаму слову, а разумны зважае на крокі свае.
16 Мудры баіцца і ўнікае зла, а неразумны раздражнёны і саманадзейны.
17 Запальчывы можа ўчыніць глупства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.
18 Невукі спадкуюць дурасьць, а разумных увенчваюць веды.
19 Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя - каля варот праведніка.
20 Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.
