17 Запальчывы можа ўчыніць глупства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.
18 Невукі спадкуюць дурасьць, а разумных увенчваюць веды.
19 Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя - каля варот праведніка.
20 Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.
21 Хто пагарджае блізкім сваім, той грэшыць; а мілажальны да бедных, той шчасны.
22 Ці не памыляюцца тыя, што намышляюць ліхое? Мілажаль і вернасьць у тых, што намышляюць добрае.
23 Ад усякае працы ёсьць прыбытак, а ад пустаслоўя толькі пахіба.
24 Вянок мудрых - багацьце іхняе, а дурасьць невукаў дурасьць і ёсьць.
25 Верны сьведка ратуе душы, а ілжывы нагаворвае шмат ілжы.
26 У страху перад Госпадам - надзея цьвёрдая, і сынам сваім Ён прыстанішча.
27 Страх Гасподні - крыніца жыцьця, што аддаляе ад сетак сьмерці.
28 У мностве народу - веліч цара, а пры малалюдзтве - бяда ўладару.
29 У цярплівага чалавека багата розуму, а ў палкага многа дурасьці.
30 Ціхмянае сэрца - жыцьцё целу, а зайздрасьць - гнілізна касьцям.
31 Хто ўціскае беднага, той ганіць Творцу яго; а хто шануе Яго, той творыць дабро беднаму.
32 За ліха сваё бязбожны будзе адкінуты, а праведны і пры сьмерці сваёй мае надзею.
33 Мудрасьць у сэрцы ў разумнага, і сярод неразумных яна адкрываецца.
