13 І ад сьмеху часам баліць сэрца, і канцом радасьці бывае смутак.
14 Чалавек з разбэшчаным сэрцам насыціцца ад дарог сваіх, і добры - ад сваіх.
15 Немысель верыць кожнаму слову, а разумны зважае на крокі свае.
16 Мудры баіцца і ўнікае зла, а неразумны раздражнёны і саманадзейны.
17 Запальчывы можа ўчыніць глупства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.
18 Невукі спадкуюць дурасьць, а разумных увенчваюць веды.
19 Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя - каля варот праведніка.
20 Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.
21 Хто пагарджае блізкім сваім, той грэшыць; а мілажальны да бедных, той шчасны.
22 Ці не памыляюцца тыя, што намышляюць ліхое? Мілажаль і вернасьць у тых, што намышляюць добрае.
