Zebur 38:10-20

¹⁰Yürikim jighildap, halimdin kettim; Közlirimning nuri öchti.

¹¹Yar-buraderlirimmu méni urghan waba tüpeylidin, özlirini mendin tartti; Yéqinlirimmu mendin yiraq qachti.

¹²Jénimni almaqchi bolghanlar tuzaq quridu; Manga ziyanni qestligenler zehirini chachmaqta; Ular kün boyi hiyle-mikirlerni oylimaqta.

¹³Lékin men gas ademdek anglimaymen, Gacha ademdek aghzimni achmaymen;

¹⁴Berheq, men angliyalmaydighan gaslardek bolup qaldim; Aghzimda qilidighan reddiye-tenbih yoq.

¹⁵Chünki ümidimni Sen Perwerdigargha baghlidim; Reb Xudayim, Sen iltijayimgha ijabet qilisen.

¹⁶Chünki men: — «Ular méning üstümge chiqip maxtanmighay; Bolmisa, putlirim téyilip ketkende, ular shadlinidu» — dédim men.

¹⁷Chünki men deldengship, tügishey dep qaldim, Azabim köz aldimdin ketmeydu.

¹⁸Chünki men öz yamanliqimni iqrar qilimen; Gunahim üstide qayghurimen.

¹⁹Lékin düshmenlirim jushqun hem küchlüktur; Qara chaplap, manga nepretlen'genlerning sani nurghundur.

²⁰Wapagha japa qilidighanlar bolsa, men bilen qarshilishidu; Chünki men yaxshiliqni közlep, intilimen.