Zəbur 74:1-17

¹Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?

²Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.

³Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.

⁴Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.

⁵Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.

⁶Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.

⁷Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.

⁸«Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.

⁹Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.

¹⁰Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?

¹¹Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.

¹²Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.

¹³Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.

¹⁴Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.

¹⁵Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.

¹⁶Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.

¹⁷Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.