Zəbur 31:9-17

⁹Ya Rəbb, mənə rəhm et, Çünki əzabdayam, Kədərdən gözüm, qəlbim, bədənim quruyub.

¹⁰Ömrüm qüssə ilə, İllərim ah-nalə ilə keçir. Təqsirimə görə taqətim qalmayıb, Sümüklərim quruyub.

¹¹Bütün düşmənlərim mənə tənə edir, Qonşularımsa onlardan daha betərdir, Tanışlarım məni görərkən dəhşətə düşür, Məni küçələrdə görənlər məndən qaçır.

¹²Ölü bir adam kimi unudulmuşam, Çilik-çilik qırılan bir qaba oxşayıram.

¹³Çox adamların pıçıltısını eşidirəm, Hər tərəfimi dəhşət alıb, Hamı əleyhimə əlbir olub, Canımı almaq üçün qəsd qurub.

¹⁴Ya Rəbb, yalnız Sənə güvənirəm, Dedim: «Allahımsan Sən».

¹⁵Mənim hər anım Sənin əlindədir, Düşmənlərimin, təqibçilərimin əlindən Məni azad et.

¹⁶Bəndənin üstünə üzünün nurunu sal, Məhəbbətinlə məni qurtar.

¹⁷Ya Rəbb, məni xəcalətdə qoyma, Çünki Səni çağırıram. Qoy pislər utansın, Qoy ölülər diyarında səsləri batsın.