Zəbur 139:2-19

²Oturuşumu-duruşumu Özün bilirsən, Fikirlərimi uzaqdan duyursan.

³Getməyimə, yatmağıma nəzarət edirsən, Nə yollardan keçdiyimi bilirsən.

⁴Sözlərimi dilə gətirməmişdən əvvəl, Ya Rəbb, hamısını tamamilə bilirsən.

⁵Hər yandan məni əhatə etmisən, Öz əlini üzərimə qoymusan.

⁶Bu bilik əsrarəngizdir, məndən yüksəkdir, Bunu dərk edə bilmərəm.

⁷Hara gedim ki, Ruhun orada olmasın? Hara qaçım ki, hüzurunda olmayım?

⁸Əgər göylərə çıxsam, Sən oradasan, Ölülər diyarında yatsam, Sən oradasan.

⁹Qanad alıb gündoğana uçsam belə, Dənizi keçib günbatana qonsam belə,

¹⁰Sənin sağ əlin bələdçim olacaq, Sağ əlin məni qoruyacaq.

¹¹Desəm də: «Qoy zülmət məni bürüsün, İşıq batsın, ətrafım gecəyə dönsün»,

¹²Sənin qarşında zülmət batar, Önündə gecə də gündüz kimi nur saçar. Nurun, zülmətin Sənin üçün nə fərqi var?

¹³Sən mənim daxili üzvlərimi yaratmısan, Mənə ana bətnində quruluş vermisən.

¹⁴Sən məni ecazkar, əsrarəngiz yolla yaratmısan, Ona görə şükür edirəm. Nə qədər xariqəli işlər görmüsən! Bunu ürəkdən yaxşı dərk edirəm.

¹⁵Mən gizli bir yerdə yaranarkən, Dünyanın dərin yerində yaranarkən Bədənim Səndən gizli qalmadı.

¹⁶Dünyaya gəlməzdən əvvəl Sənin gözlərin məni gördü. Ömrüm başlamazdan əvvəl Mənə təyin etdiyin hər bir günü kitabına yazmısan.

¹⁷Ey Allah, mənim üçün fikirlərinin qiyməti çoxdur, Onların sayı-hesabı yoxdur!

¹⁸Saysaydım onları, qum dənələrindən çox olardı, Oyananda yenə mən Səninləyəm.

¹⁹Ey Allah, kaş ki pisləri qıraydın, Qantökənlərin hamısı məndən uzaq olaydı,