YUHANNA 4:30-47

³⁰Halk da kentten çıkıp İsa'ya doğru gelmeye başladı.

³¹Bu arada öğrencileri O'na, “Rabbî*, yemek ye!” diye rica ediyorlardı.

³²Ama İsa, “Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var” dedi.

³³Öğrenciler birbirlerine, “Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?” diye sordular.

³⁴İsa, “Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır” dedi.

³⁵“Sizler, ‘Ekinleri biçmeye daha dört ay var’ demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır!

³⁶Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar.

³⁷‘Biri eker, başkası biçer’ sözü bu durumda doğrudur.

³⁸Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.”

³⁹O kentten birçok Samiriyeli, “Yaptığım her şeyi bana söyledi” diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti.

⁴⁰Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı.

⁴¹O'nun sözü üzerine daha birçokları iman etti.

⁴²Bunlar kadına, “Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değil” diyorlardı. “Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.”

⁴³Bu iki günden sonra İsa oradan ayrılıp Celile'ye gitti.

⁴⁴İsa'nın kendisi, bir peygamberin kendi memleketinde saygı görmediğine tanıklık etmişti.

⁴⁵Celile'ye geldiği zaman Celileliler O'nu iyi karşıladılar. Çünkü onlar da bayram için gitmişler ve bayramda O'nun Yeruşalim'de yaptığı her şeyi görmüşlerdi.

⁴⁶İsa yine, suyu şaraba çevirdiği Celile'nin Kana Köyü'ne geldi. Orada saraya bağlı bir memur vardı. Oğlu Kefarnahum'da hastaydı.

⁴⁷Adam, İsa'nın Yahudiye'den Celile'ye geldiğini işitince yanına gitti, evine gelip ölmek üzere olan oğlunu iyileştirmesi için O'na yalvardı.