VAİZ 1:2-18

²“Her şey boş, bomboş, bomboş!” diyor Vaiz.

³Ne kazancı var insanın Güneşin altında harcadığı onca emekten?

⁴Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer, Ama dünya sonsuza dek kalır.

⁵Güneş doğar, güneş batar, Hep doğduğu yere koşar.

⁶Rüzgar güneye gider, kuzeye döner, Döne döne eserek Hep aynı yolu izler.

⁷Bütün ırmaklar denize akar, Yine de deniz dolmaz. Irmaklar hep çıktıkları yere döner.

⁸Her şey yorucu, Sözcüklerle anlatılamayacak kadar. Göz görmekle doymuyor, Kulak işitmekle dolmuyor.

⁹Önce ne olduysa, yine olacak. Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak. Güneşin altında yeni bir şey yok.

¹⁰Var mı kimsenin, “Bak bu yeni!” diyebileceği bir şey? Her şey çoktan, bizden yıllar önce de vardı.

¹¹Geçmiş kuşaklar anımsanmıyor, Gelecek kuşaklar da kendilerinden sonra gelenlerce anımsanmayacak.

¹²Ben Vaiz, Yeruşalim'de İsrail kralıyken

¹³kendimi göklerin altında yapılan her şeyi bilgece araştırıp incelemeye adadım. Tanrı'nın uğraşsınlar diye insanlara verdiği çetin bir zahmettir bu.

¹⁴Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; hepsi boştur, rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır!

¹⁵Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz.

¹⁶Kendi kendime, “İşte, bilgeliğimi benden önce Yeruşalim'de krallık yapan herkesten çok artırdım” dedim, “Alabildiğine bilgi ve bilgelik edindim.”

¹⁷Kendimi bilgi ve bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı anlamaya adadım. Gördüm ki, bu da yalnızca rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış.

¹⁸Çünkü çok bilgelik çok keder doğurur, bilgi arttıkça acı da artar.