โยบ 13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

¹“​ดู​​เถิด​ ตาของข้าได้​เห​็นสิ่งทั้งหมดนี้​แล้ว​ ​หู​ของข้าได้ยินและเข้าใจเรื่องนี้​แล้ว​

²อะไรที่ท่านทั้งหลายรู้ ข้าก็​รู้​​ด้วย​ ข้าไม่ด้อยกว่าท่าน

³​แต่​ข้าใคร่จะทูลต่อองค์​ผู้​ทรงมหิทธิ​ฤทธิ์​ และปรารถนาจะสู้​คดี​ของข้ากับพระเจ้า

⁴ส่วนท่าน ท่านฉาบเสียด้วยการมุสา ท่านทั้งปวงเป็นแพทย์​ที่​​ใช้ไม่ได้​

⁵​โอ​ ท่านน่าจะนิ่งเสีย และความนิ่งนั้นจะเป็นสติปัญญาของท่าน

⁶​บัดนี้​ขอฟังการหาเหตุผลของข้า และขอฟังคำวิงวอนแห่งริมฝีปากของข้า

⁷ท่านทั้งหลายจะพูดชั่วร้ายเพื่อพระเจ้าหรือ และพูดลวงเพื่อพระองค์​หรือ​

⁸ท่านทั้งหลายจะแสดงความลำเอียงเข้าข้างพระองค์​หรือ​ ท่านจะว่าความฝ่ายพระเจ้าหรือ

⁹เมื่อพระองค์ทรงค้นท่านพบ จะดี​แก่​ท่านไหม หรือท่านจะเยาะเย้ยพระองค์​ได้​อย่างผู้​หน​ึ่งผู้ใดเยาะเย้ยมนุษย์​หรือ​

¹⁰​พระองค์​จะทรงตำหนิท่านทั้งหลายแน่ ถ้าท่านแสดงความลำเอียงอย่างลับๆ

¹¹ความโอ่อ่าตระการของพระองค์จะไม่กระทำให้ท่านคร้ามกลัว และความครั่​นคร​้ามต่อพระองค์จะไม่ตกเหนือท่านหรือ

¹²ความระลึกถึงทั้งหลายของท่านเป็นเหมือนอย่างขี้​เถ้า​ ร่างกายของท่านเป็นแต่กายดิน

¹³​ขอน​ิ่งเถอะ และข้าจะพูด และอะไรจะเกิดแก่​ข้า​ ​ก็​​ขอให้​​เก​ิดเถิด

¹⁴ทำไมน่ะหรือ ข้าจะงับเนื้อของข้าไว้ และเสี่ยงชีวิตของข้า

¹⁵​ถึงแม้​​พระองค์​ทรงประหารข้าเสีย ข้าก็จะยังวางใจในพระองค์ ​แต่​ข้าจะยังยืนยันทางทั้งหลายของข้าจำเพาะพระพักตร์​พระองค์​

¹⁶​พระองค์​จะทรงเป็นความรอดของข้าด้วย เพราะคนหน้าซื่อใจคดจะไม่​ได้​​เข​้ามาต่อเบื้องพระพักตร์​พระองค์​

¹⁷ขอฟังถ้อยคำของข้าอย่างระมัดระวัง และให้คำกล่าวของข้าอยู่ในหูของท่าน

¹⁸​ดู​​เถิด​ ข้าเตรียมคดีของข้าแล้ว ข้าทราบว่า จะปรากฏว่าข้าบริ​สุทธิ​์

¹⁹ใครนะจะสู้​คดี​กับข้า เพราะบัดนี้ ถ้าข้านิ่งเสีย ข้าก็จะตาย

²⁰‘ขอทรงประสาทสองสิ่งแก่ข้าพระองค์ และข้าพระองค์จะไม่ซ่อนตัวจากพระพักตร์​พระองค์​

²¹ขอทรงหดพระหัตถ์​ให้​ไกลจากข้าพระองค์ และขออย่าให้ความครั่​นคร​้ามพระองค์​ทำให้​ข้าพระองค์คร้ามกลัว

²²ขอพระองค์ทรงเรียกเถิด ​แล​้วข้าพระองค์จะทูลตอบ หรือขอให้ข้าพระองค์​ทูล​ และขอพระองค์ทรงตอบแก่ข้าพระองค์

²³บรรดาความชั่วช้าและความบาปผิดของข้าพระองค์​มี​​เท่าใด​ ขอทรงโปรดให้ข้าพระองค์ทราบถึงการละเมิดและบาปของข้าพระองค์

²⁴ทำไมพระองค์ทรงเมินพระพักตร์​เสีย​ และทรงนับว่าข้าพระองค์เป็นศั​ตรู​ของพระองค์

²⁵​พระองค์​จะทรงให้​ใบไม้​​ที่​​ถู​กลมพัดหักเสียหรือ และจะทรงไล่​ติ​ดตามฟางแห้งหรือ

²⁶เพราะพระองค์ทรงจารึกสิ่งขมขื่นต่อสู้ข้าพระองค์ และทรงกระทำให้ข้าพระองค์รับโทษความชั่วช้าที่ข้าพระองค์กระทำเมื่อยังรุ่นๆอยู่

²⁷​พระองค์​ทรงเอาเท้าของข้าพระองค์​ใส่​ขื่อไว้ และทรงเฝ้าดูทางทั้งสิ้นของข้าพระองค์ ​พระองค์​ทรงจารึกเครื่องหมายไว้บนฝ่าเท้าของข้าพระองค์

²⁸​มนุษย์​​ก็​ทรุดโทรมไปเหมือนของเน่า เหมือนเครื่องแต่งกายที่ตัวมอดกิน’”