Spreuken 5:5-20

⁵Haar voeten dalen af naar de dood, Tot de onderwereld leiden haar schreden;

⁶Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!

⁷Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.

⁸Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:

⁹Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens

¹⁰Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.

¹¹Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:

¹²Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?

¹³Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?

¹⁴Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!

¹⁵Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put

¹⁶Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?

¹⁷Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.

¹⁸Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:

¹⁹Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.

²⁰Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?