Spreuken 27:1-12

¹Wil de dag van morgen niet prijzen: Ge weet niet, wat hij u brengt.

²Laat een ander u prijzen, niet uw eigen mond; Een vreemde, niet uw eigen lippen.

³Plomp is een steen, en zwaar het zand; Zwaarder dan beide is het humeur van een dwaas.

⁴Wreed is de wraak, een stortvloed de toorn; Maar wie houdt het uit voor de jaloezie?

⁵Beter een terechtwijzing in het openbaar, Dan liefde, die zich niet uit.

⁶Goed bedoeld zijn de wonden, door een vriend geslagen; Verraderlijk de kussen van een vijand.

⁷Iemand die genoeg heeft, geeft niet om honing; Als iemand honger heeft, is al het bittere zoet.

⁸Als een vogel, die uit het nest fladdert, Zo is een man, die rondzwerft ver van zijn huis.

⁹Olie en wierook verheugen het hart; De raad van een vriend verblijdt de ziel.

¹⁰Laat uw eigen vriend en dien van uw vader niet in de steek; Maar betreed niet het huis van uw broeder, als het u slecht gaat, Beter een vriend dichtbij. Dan een broer veraf.

¹¹Mijn zoon, wees wijs, en verblijd mijn hart; Dan kan ik te woord staan hem, die mij hoont.

¹²De wijze ziet onheil en trekt zich terug; De onnozelen lopen door, en moeten ervoor boeten.