Spreuken 23:24-35

²⁴Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:

²⁵Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.

²⁶Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;

²⁷Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.

²⁸Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.

²⁹Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?

³⁰Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.

³¹Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.

³²Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.

³³Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;

³⁴Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:

³⁵“Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!”