Spreuken 1:11-24

¹¹Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,

¹²Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al;

¹³Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;

¹⁴Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!

¹⁵Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;

¹⁶Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.

¹⁷Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:

¹⁸Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!

¹⁹Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.

²⁰De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;

²¹Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:

²²Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?

²³Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.

²⁴Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;