Sentencoj 6:3-31

³Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;

⁴Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;

⁵Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.

⁶Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.

⁷Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,

⁸Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.

⁹Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?

¹⁰Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;

¹¹Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

¹²Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,

¹³Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;

¹⁴Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.

¹⁵Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.

¹⁶Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.

¹⁷Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,

¹⁸Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,

¹⁹Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.

²⁰Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.

²¹Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.

²²Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.

²³Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,

²⁴Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.

²⁵Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.

²⁶Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.

²⁷Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?

²⁸Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?

²⁹Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.

³⁰Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;

³¹Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.