Sentencoj 16:1-32

¹Al la homo apartenas la projektoj de la koro; Sed de la Eternulo venas la vortoj de la lango.

²Ĉiuj vojoj de la homo estas puraj en liaj okuloj; Sed la Eternulo esploras la spiritojn.

³Transdonu al la Eternulo viajn farojn; Tiam viaj entreprenoj staros forte.

⁴Ĉiu faro de la Eternulo havas sian celon; Eĉ malvirtulo estas farita por tago de malbono.

⁵Ĉiu malhumilulo estas abomenaĵo por la Eternulo; Kaj li certe ne restos ne punita.

⁶Per bono kaj vero pardoniĝas peko; Kaj per timo antaŭ la Eternulo oni evitas malbonon.

⁷Kiam al la Eternulo plaĉas la vojoj de homo, Li eĉ liajn malamikojn pacigas kun li.

⁸Pli bona estas malmulto, sed kun justeco, Ol granda profito, sed maljusta.

⁹La koro de homo pripensas sian vojon; Sed la Eternulo direktas lian iradon.

¹⁰Sorĉo estas sur la lipoj de reĝo; Lia buŝo ne peku ĉe la juĝo.

¹¹Ĝusta pesilo kaj ĝustaj pesiltasoj estas de la Eternulo; Ĉiuj pezilŝtonoj en la sako estas Lia faro.

¹²Abomenaĵo por reĝoj estas fari maljustaĵon; Ĉar per justeco staras fortike la trono.

¹³Al la reĝoj plaĉas lipoj veramaj; Kaj ili amas tiun, kiu parolas la veron.

¹⁴Kolero de reĝo estas kuriero de morto; Sed homo saĝa igas ĝin pardoni.

¹⁵Luma vizaĝo de reĝo estas vivo; Kaj lia favoro estas kiel nubo kun printempa pluvo.

¹⁶Akiro de saĝeco estas multe pli bona ol oro; Kaj akiro de prudento estas preferinda ol arĝento.

¹⁷La vojo de virtuloj evitas malbonon; Kiu gardas sian vojon, tiu konservas sian animon.

¹⁸Antaŭ la pereo iras fiereco; Kaj antaŭ la falo iras malhumileco.

¹⁹Pli bone estas esti humila kun malriĉuloj, Ol dividi akiron kun fieruloj.

²⁰Kiu prudente kondukas aferon, tiu trovos bonon; Kaj kiu fidas la Eternulon, tiu estas feliĉa.

²¹Kiu havas prudentan koron, tiu estas nomata saĝulo; Kaj agrablaj paroloj plivalorigas la instruon.

²²Saĝo estas fonto de vivo por sia posedanto; Sed la instruo de malsaĝuloj estas malsaĝeco.

²³La koro de saĝulo prudentigas lian buŝon, Kaj en lia buŝo plivaloriĝas la instruo.

²⁴Agrabla parolo estas freŝa mielo, Dolĉa por la animo kaj saniga por la ostoj.

²⁵Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.

²⁶Kiu laboras, tiu laboras por si mem; Ĉar lin devigas lia buŝo.

²⁷Malbona homo kaŭzas malbonon; Kaj sur liaj lipoj estas kvazaŭ brulanta fajro.

²⁸Malica homo disvastigas malpacon; Kaj kalumnianto disigas amikojn.

²⁹Rabemulo forlogas sian proksimulon Kaj kondukas lin sur vojo malbona.

³⁰Kiu faras signojn per la okuloj, tiu intencas malicon; Kiu faras signojn per la lipoj, tiu plenumas malbonon.

³¹Krono de gloro estas la grizeco; Sur la vojo de justeco ĝi estas trovata.

³²Pacienculo estas pli bona ol fortulo; Kaj kiu regas sian spiriton, tiu estas pli bona ol militakiranto de urbo.