3Ben bir çocukken babamın evinde, Annemin körpecik tek yavrusuyken,
4Babam bana şunu öğretti: “Söylediklerime yürekten sarıl, Buyruklarımı yerine getir ki yaşayasın.
5Bilgeliği ve aklı sahiplen, Söylediklerimi unutma, onlardan sapma.
6Bilgelikten ayrılma, o seni korur. Sev onu, seni gözetir.
7Bilgeliğe ilk adım onu sahiplenmektir. Bütün servetine mal olsa da akla sahip çık.
8Onu el üstünde tut, o da seni yüceltecek, Ona sarılırsan seni onurlandıracak.
9Başına zarif bir çelenk, Görkemli bir taç giydirecektir.”
10Dinle oğlum, sözlerimi benimse ki, Uzasın ömrün.
11Seni bilgelik yolunda eğitir, Doğru yollara yöneltirim.
12Ayakların takılmadan yürür, Sürçmeden koşarsın.
13Aldığın terbiyeye sarıl, bırakma, Onu uygula, çünkü odur yaşamın.
14Kötülerin yoluna ayak basma, Yürüme alçakların yolunda,
15O yoldan sakın, yakınından bile geçme, Yönünü değiştirip geç.
16Çünkü kötülük etmedikçe uyuyamaz onlar, Uykuları kaçar saptırmadıkça birilerini.
17Yedikleri ekmek kötülük, İçtikleri şarap zorbalık ürünüdür.
18Oysa doğruların yolu şafak ışığı gibidir, Giderek öğle güneşinin parlaklığına erişir.
19Kötülerin yoluysa zifiri karanlık gibidir, Neden tökezlediklerini bilmezler.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 4
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 4:3-19