2Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, Onu kızdıran canından olur.
3Kavgadan kaçınmak insan için onurdur, Oysa her ahmak tartışmaya hazırdır.
4Sonbaharda çift sürmeyen tembel, Hasatta aradığını bulamaz.
5İnsanın niyetleri derin bir kuyunun suları gibidir, Akıllı kişi onları açığa çıkarır.
6İnsanların çoğu, “Vefalıyım” der. Ama sadık birini kim bulabilir?
7Doğru ve dürüst bir babaya Sahip olan çocuklara ne mutlu!
8Yargı kürsüsünde oturan kral, Kötülüğü gözleriyle ayıklar.
9Kim, “Yüreğimi pak kıldım, Günahımdan arındım” diyebilir?
10RAB hileli tartıdan da, hileli ölçüden de tiksinir.
11Çocuk bile eylemleriyle kendini belli eder, Yaptıkları pak ve doğru mu, değil mi, anlaşılır.
12İşiten kulağı da gören gözü de RAB yaratmıştır.
13Uykuyu seversen yoksullaşırsın, Uyanık durursan ekmeğin bol olur.
14Alıcı, “İşe yaramaz, işe yaramaz” der, Ama alıp gittikten sonra aldığıyla övünür.
15Bol bol altının, mücevherin olabilir, Ama bilgi akıtan dudaklar daha değerlidir.
16Tanımadığı birine kefil olanın giysisini al; Bir yabancı için yapıyorsa bunu, Giysisini rehin tut.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 20
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 20:2-16