SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 19:1-17

¹Dürüst yaşayan bir yoksul olmak, Yalancı bir akılsız olmaktan yeğdir.

²Bilgisiz heves işe yaramaz, Acelecilik insanı yanılgıya düşürür.

³İnsanın ahmaklığı yaşamını yıkar, Yine de içinden RAB'be öfkelenir.

⁴Zenginlik dost üstüne dost kazandırır. Oysa yoksulun dostu onu yüzüstü bırakır.

⁵Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan kurtulamaz.

⁶Birçokları önemli kişinin gözüne girmek Ve eli açık olanın dostu olmak ister.

⁷Yoksulun akrabaları bile onu sevmezse, Dostlarının ondan uzak duracağı daha da kesindir. Ne kadar yalvarsa ona yaklaşmazlar.

⁸Sağduyulu olan canını sever, Aklı izleyen bolluğa kavuşur.

⁹Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan yok olur.

¹⁰Akılsızın gösterişli bir yaşam sürmesi uygun değilse, Kölelerin önderlere egemen olması Hiç uygun değildir.

¹¹Sağduyulu kişi sabırlıdır, Kusurları hoş görmesi ona onur kazandırır.

¹²Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, Lütfuysa otların üzerine düşen çiy gibidir.

¹³Akılsız çocuk babasının başına beladır, Dırdır eden kadın sürekli damlayan su gibidir.

¹⁴Ev ve servet babadan mirastır, Ama sağduyulu kadın RAB'bin armağanıdır.

¹⁵Tembellik insanı uyuşukluğa iter, Haylaz kişi de aç kalır.

¹⁶Tanrı buyruğuna uyan canını korur, Gitmesi gereken yolları umursamayan ölür.

¹⁷Yoksula acıyan kişi RAB'be ödünç vermiş olur, Yaptığı iyilik için RAB onu ödüllendirir.