12Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
13Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
14Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
15Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
16Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
17Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
18Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
19Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
20Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
21Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
22Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
23Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
24Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.
25Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
26RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
27RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
28Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
29Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
30Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
31Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
32Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
33Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14:12-33