ROMANOS 11:12-27

¹²Quod si delictum illorum divitiæ sunt mundi, et diminutio eorum divitiæ gentium: quanto magis plenitudo eorum?

¹³Vobis enim dico gentibus: Quamdiu quidem ego sum gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo,

¹⁴si quomodo ad æmulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis.

¹⁵Si enim amissio eorum, reconciliatio est mundi: quæ assumptio, nisi vita ex mortuis?

¹⁶Quod si delibatio sancta est, et massa: et si radix sancta, et rami.

¹⁷Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis olivæ factus es,

¹⁸noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris: non tu radicem portas, sed radix te.

¹⁹Dices ergo: Fracti sunt rami ut ego inserar.

²⁰Bene: propter incredulitatem fracti sunt. Tu autem fide stas: noli altum sapere, sed time.

²¹Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit: ne forte nec tibi parcat.

²²Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei: in eos quidem qui ceciderunt, severitatem: in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate, alioquin et tu excideris.

²³Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur: potens est enim Deus iterum inserere illos.

²⁴Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam: quanto magis ii qui secundum naturam inserentur suæ olivæ?

²⁵Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc (ut non sitis vobis ipsis sapientes), quia cæcitas ex parte contigit in Israël, donec plenitudo gentium intraret,

²⁶et sic omnis Israël salvus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Sion, qui eripiat, et avertat impietatem a Jacob.

²⁷Et hoc illis a me testamentum: cum abstulero peccata eorum.