Romanoj 7:7-19

⁷Kion do ni diru? Ĉu la leĝo estas peko? Nepre ne! Tamen mi ne konus pekon, krom per la leĝo; ĉar mi ne konus deziron, se la leĝo ne dirus: Ne deziru;

⁸sed la peko, trovante pretekston, estigis en mi per la ordono ĉian deziremon, ĉar ekster leĝo la peko estas senviva.

⁹Kaj iam mi vivadis ekster la leĝo; sed kiam la ordono venis, la peko viviĝis, kaj mi mortis;

¹⁰kaj tiun ordonon, kiu estas por vivo, mi trovis por morto;

¹¹ĉar la peko, trovinte pretekston, per la ordono min trompis, kaj per ĝi min mortigis.

¹²Tiel la leĝo estas sankta, kaj la ordono estas sankta kaj justa kaj bona.

¹³Ĉu do tio, kio estas bona, fariĝis morto por mi? Nepre ne! Sed la peko, por ke ĝi montriĝu peko, estigante morton en mi per la bono — por ke per la ordono la peko fariĝu treege peka.

¹⁴Ĉar ni scias, ke la leĝo estas spirita; sed mi estas karna, vendite sub pekon.

¹⁵Ĉar mi ne havas certecon pri tio, kion mi faradas; ĉar mi ne agas laŭ tio, kion mi volas; sed kion mi malamas, tion mi faras.

¹⁶Sed se mi faras tion, kion mi ne volas fari, mi konsentas al la leĝo, ke ĝi estas bona.

¹⁷La faranto do estas jam ne mi, sed la peko, loĝanta en mi.

¹⁸Ĉar mi scias, ke en mi (tio estas, en mia karno) bono ne loĝas; ĉar ĉe mi estas la volo, sed ne la elfaro de la bono.

¹⁹Ĉar la bonon, kiun mi volas fari, mi ne faras; sed la malbonon, kiun mi ne volas fari, mi faradas.