PSALMORUM 139:1-14

¹In finem. Psalmus David.

²Eripe me, Domine, ab homine malo; a viro iniquo eripe me.

³Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.

⁴Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum.

⁵Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:

⁶absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum; juxta iter, scandalum posuerunt mihi.

⁷Dixi Domino: Deus meus es tu; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.

⁸Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.

⁹Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.

¹⁰Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos.

¹¹Cadent super eos carbones; in ignem dejicies eos: in miseriis non subsistent.

¹²Vir linguosus non dirigetur in terra; virum injustum mala capient in interitu.

¹³Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.

¹⁴Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.