Psalmen 88:8-14

⁸Gij hebt mijn vrienden van mij vervreemd, En ze van mij laten walgen; Ik zit in de knel, en kan er niet uit,

⁹Mijn oog versmacht van ellende. De ganse dag, Jahweh, roep ik U aan, En strek mijn handen naar U uit:

¹⁰Of doet Gij aan de doden nog wonderen, Staan de schimmen soms op, om U te loven?

¹¹Zal men in het graf van uw goedheid gewagen, Van uw trouw in de afgrond;

¹²Zal men in de duisternis uw wondermacht kennen, Uw gerechtigheid in het land van vergeten?

¹³Daarom, Jahweh, roep ik U aan, Treedt iedere morgen mijn bede U tegen.

¹⁴Waarom zoudt Gij mij dan verstoten, o Jahweh, En mij uw aanschijn verbergen?