Psalmen 88:4-11

⁴Men telt mij bij hen, die ten grave dalen, Ik ben als een man, aan het eind van zijn kracht.

⁵Ik ben als de doden verstoten, Als lijken, die in het graf zijn gelegd: Aan wie Gij niet langer meer denkt, En die aan uw hand zijn onttrokken.

⁶Gij hebt mij in de diepe grafkuil gestort, In duisternis en in de schaduw des doods;

⁷Uw toorn drukt zwaar op mij neer, Al uw golven slaan over mij heen.

⁸Gij hebt mijn vrienden van mij vervreemd, En ze van mij laten walgen; Ik zit in de knel, en kan er niet uit,

⁹Mijn oog versmacht van ellende. De ganse dag, Jahweh, roep ik U aan, En strek mijn handen naar U uit:

¹⁰Of doet Gij aan de doden nog wonderen, Staan de schimmen soms op, om U te loven?

¹¹Zal men in het graf van uw goedheid gewagen, Van uw trouw in de afgrond;