Psalmen 78:36-49

³⁶Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

³⁷Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

³⁸Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

³⁹Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht,; die vervliegt, en niet keert.

⁴⁰Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

⁴¹Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

⁴²Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

⁴³En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

⁴⁴Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

⁴⁵Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

⁴⁶Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

⁴⁷Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

⁴⁸Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

⁴⁹En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten: