Psalmen 78:12-36

¹²Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

¹³Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

¹⁴Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

¹⁵Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

¹⁶Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

¹⁷Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

¹⁸Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

¹⁹En krenkend spraken ze over God: “Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?”

²⁰“Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?”

²¹Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

²²Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

²³Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

²⁴Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

²⁵De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

²⁶Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

²⁷Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

²⁸Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

²⁹Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

³⁰Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

³¹Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

³²Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

³³Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

³⁴Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

³⁵Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

³⁶Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.