Psalmen 77:3-13

³Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.

⁴Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.

⁵Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;

⁶Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.

⁷Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;

⁸Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;

⁹Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?

¹⁰Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!

¹¹Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;

¹²Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.

¹³Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!