17Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:
18Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!
19Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:
20Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!
21Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,
22Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.
23Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;
24Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!
25Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!
Psalmen 73
Psalmen 73:17-25