Psalmen 35:12-18

¹²Goed met kwaad vergelden ze mij, En leggen het op mijn leven aan.

¹³En toch, toen zìj ziek lagen, Trok ik het boetekleed aan, Putte mij door vasten uit, En het gebed was niet weg uit mijn hart;

¹⁴Ik liep rond, als gold het mijn broer of mijn vriend, Onder droefheid gebukt, als in rouw voor mijn moeder.

¹⁵Maar nu ik zelf dreig te vallen, worden ze vrolijk, Lopen te hoop en scholen tegen mij samen; Als vreemden, die ik niet ken, Gaan ze tegen mij schelden,

¹⁶Honen mij met bittere spot, En knarsetanden tegen mij.

¹⁷Hoe lang nog, o Heer, Zult Gij dit aanzien? Verlos mij toch van hun brullen, Het enige, dat mij nog rest, uit de macht van de leeuwen!

¹⁸Dan zal ik U loven in de grote gemeente, Voor een talloze schare U prijzen.