Psalmen 22:6-19

⁶Doch ik ben maar een worm en geen mens, Door de wereld bespot, veracht door het volk;

⁷Al die mij zien, lachen mij uit, Grijnzen, en schudden meewarig het hoofd:

⁸“Hij heeft op Jahweh vertrouwd. Laat Die hem nu helpen, En hem verlossen, wanneer Hij hem liefheeft!”

⁹Ja, Gij zijt het, die mij uit de schoot hebt genomen, Die mij veilig deedt rusten aan de borst mijner moeder;

¹⁰Bij mijn geboorte werd ik op uw knieën gelegd, Gij zijt mijn God van de moederschoot af.

¹¹Blijf dus niet verre van mij, Want de nood is nabij, en er is niemand die helpt!

¹²Bonkige stieren staan om mij heen, Buffels van Basjan omsingelen mij;

¹³Ze sperren hun muil naar mij open Als verscheurende, brullende leeuwen.

¹⁴Als water ben ik uitgegoten, Al mijn beenderen zijn ontwricht; Mijn hart is als was, Smelt weg in mijn borst.

¹⁵Mijn keel is droog als een scherf, Mijn tong kleeft aan mijn gehemelte vast; En in het stof van de dood Strekt Gij mij neer.

¹⁶Dan komen honden om mij heen, Een bende boosdoeners houdt mij omlegerd; Ze doorboren mijn handen en voeten,

¹⁷Al mijn beenderen kan ik tellen. Ze werpen begerige blikken, En gluren mij aan;

¹⁸Verdelen mijn kleren onder elkander, En loten om mijn gewaad.

¹⁹O Jahweh, blijf toch niet in de verte; Mijn Sterkte, snel mij te hulp!