Psalmen 22:4-14

⁴Op U hebben onze vaderen vertrouwd, Op U zich verlaten, Gij hebt ze verlost;

⁵Tot U geroepen, ze werden gered, Op U gerekend, ze zijn niet beschaamd.

⁶Doch ik ben maar een worm en geen mens, Door de wereld bespot, veracht door het volk;

⁷Al die mij zien, lachen mij uit, Grijnzen, en schudden meewarig het hoofd:

⁸“Hij heeft op Jahweh vertrouwd. Laat Die hem nu helpen, En hem verlossen, wanneer Hij hem liefheeft!”

⁹Ja, Gij zijt het, die mij uit de schoot hebt genomen, Die mij veilig deedt rusten aan de borst mijner moeder;

¹⁰Bij mijn geboorte werd ik op uw knieën gelegd, Gij zijt mijn God van de moederschoot af.

¹¹Blijf dus niet verre van mij, Want de nood is nabij, en er is niemand die helpt!

¹²Bonkige stieren staan om mij heen, Buffels van Basjan omsingelen mij;

¹³Ze sperren hun muil naar mij open Als verscheurende, brullende leeuwen.

¹⁴Als water ben ik uitgegoten, Al mijn beenderen zijn ontwricht; Mijn hart is als was, Smelt weg in mijn borst.