Psalmen 22:11-23

¹¹Blijf dus niet verre van mij, Want de nood is nabij, en er is niemand die helpt!

¹²Bonkige stieren staan om mij heen, Buffels van Basjan omsingelen mij;

¹³Ze sperren hun muil naar mij open Als verscheurende, brullende leeuwen.

¹⁴Als water ben ik uitgegoten, Al mijn beenderen zijn ontwricht; Mijn hart is als was, Smelt weg in mijn borst.

¹⁵Mijn keel is droog als een scherf, Mijn tong kleeft aan mijn gehemelte vast; En in het stof van de dood Strekt Gij mij neer.

¹⁶Dan komen honden om mij heen, Een bende boosdoeners houdt mij omlegerd; Ze doorboren mijn handen en voeten,

¹⁷Al mijn beenderen kan ik tellen. Ze werpen begerige blikken, En gluren mij aan;

¹⁸Verdelen mijn kleren onder elkander, En loten om mijn gewaad.

¹⁹O Jahweh, blijf toch niet in de verte; Mijn Sterkte, snel mij te hulp!

²⁰Bescherm mijn leven tegen het zwaard, Het enige, dat mij nog rest, tegen de honden;

²¹Red mij uit de muil van den leeuw, Mij arme, van de hoornen der buffels.

²²Dan zal ik uw Naam aan mijn broeders verkonden, In de kring der gemeente U prijzen:

²³“Looft Jahweh, gij die Hem vreest, Heel Jakobs geslacht; Brengt Hem ere en siddert voor Hem, Alle kinderen van Israël!”