Psalmen 16:1-11

¹Een puntdicht van David. Behoed mij, o God, want tot U neem ik mijn toevlucht;

²Ik zeg tot Jahweh: Gij zijt mijn Heer, buiten U geen geluk!

³Aan de heiligen, die zijn land bewonen, Schenkt Hij de volheid zijner genade.

⁴Zìj hopen zich ellende op, Die achter vreemde goden lopen. Neen, ik pleng hun bloedige offers niet mee, Zelfs hun naam komt mij niet op de lippen!

⁵Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh, en het deel van mijn beker, Gij zijt het, die het lot voor mij wierpt:

⁶Mijn meetsnoer lag in lieflijke dreven, Een prachtig stuk viel mij toe.

⁷Ik zegen Jahweh, want Hij is mijn raadsman: Zelfs ‘s nachts word ik door mijn nieren vermaand.

⁸Jahweh houd ik altijd voor ogen; Staat Hij mij ter zijde, dan wankel ik niet.

⁹Zo verheugt zich mijn hart, En jubelt mijn geest; Ook mijn vlees is vol moed,

¹⁰Want Gij geeft mij niet prijs aan het dodenrijk. Gij laat uw vrome het graf niet aanschouwen,

¹¹Maar toont mij de weg naar het leven, Overvloedige vreugd voor uw aanschijn, Aan uw rechterhand eeuwig geluk.