Psalmaro 71:1-14

¹Vin, ho Eternulo, mi fidas: Mi neniam estu hontigita.

²Per Via justeco savu min kaj liberigu min; Klinu al mi Vian orelon, kaj helpu min.

³Estu por mi fortika roko, kien mi povus ĉiam veni, Kiun Vi destinis por mia savo; Ĉar Vi estas mia roko kaj mia fortikaĵo.

⁴Ho mia Dio, liberigu min el la mano de malbonulo, El la mano de krimulo kaj premanto.

⁵Ĉar Vi estas mia espero, ho mia Sinjoro; La Eternulo estas mia fido de post mia juneco.

⁶Vin mi fidis de la embrieco, De la ventro de mia patrino Vi estas mia protektanto; Vin mi ĉiam gloros.

⁷Mirindaĵo mi estis por multaj; Kaj Vi estas mia forta rifuĝejo.

⁸Mia buŝo estas plena de glorado por Vi, Ĉiutage de Via majesto.

⁹Ne forpuŝu min en la tempo de maljuneco; Kiam konsumiĝos miaj fortoj, tiam ne forlasu min.

¹⁰Ĉar miaj malamikoj parolas pri mi, Kaj tiuj, kiuj insidas kontraŭ mia animo, konsiliĝas inter si,

¹¹Dirante: Dio lin forlasis; Persekutu kaj kaptu lin, ĉar neniu lin savos.

¹²Ho Dio, ne malproksimiĝu de mi; Ho mia Dio, rapidu, por helpi min.

¹³Estu hontigitaj kaj malaperu la persekutantoj de mia animo; De honto kaj malhonoro estu kovritaj tiuj, kiuj deziras al mi malbonon.

¹⁴Kaj mi ĉiam fidos Kaj ĉiam pligrandigos Vian gloron.