Psalmaro 22:14-31

¹⁴Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

¹⁵Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

¹⁶Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

¹⁷Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

¹⁸Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

¹⁹Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

²⁰Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

²¹Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

²²Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

²³Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

²⁴Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

²⁵Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

²⁶La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

²⁷Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

²⁸Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

²⁹Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

³⁰Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

³¹Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.