Psalmaro 137:2-9

²Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

³Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

⁴Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

⁵Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

⁶Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

⁷Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

⁸Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

⁹Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.